Final Fantasy XII: The Zodiac Age | Review

Επιστροφή στο Ivalice και σε ένα Final Fantasy με μια από τις πιο ιδιαίτερες ιστορίες

Το Final Fantasy XII κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο Playstation 2 το 2006 και αποτελούσε ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια που είχε δει η κονσόλα. Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία η έκδοση International Zodiac Job System, που άλλαζε κατά πολύ το gameplay του παιχνιδιού, προσθέτοντας νέους μηχανισμούς στις μάχες,modes και άλλα πολλά. Δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του IZJS, ήρθε ο καιρός να το δούμε και εκτός Ιαπωνίας, αλλά αυτή τη φορά στο PS4. Ο λόγος για το Final Fantasy XII: The Zodiac Age, το οποίο κρατάει όλες τις αλλαγές του IZJS, ενώ λανσάρει και νέες σε gameplay και τεχνικό τομέα.

Η ιστορία του παιχνιδιού διαφέρει πολύ από άλλα Final Fantasy, έχοντας ένα πιο πολιτικό ύφος. Διαδραματίζεται στο Ivalice, όπου δύο μεγάλες δυνάμεις, η Rozaria Empire και η Archadia Empire, πολεμούν η μία την άλλη. Στη μέση βρίσκεται το μικρό βασίλειο της Dhalmasca, όπου πραγματοποιούταν ο γάμος της πριγκίπισσας Ashe και του πρίγκιπα Rassler. Έτσι, η Dhalmasca καλείται να απαντήσει στην απειλή του πολέμου, με αποτέλεσμα να γίνεται η ίδια το πεδίο της μάχης.

Το αποτέλεσμα σε όλο αυτό είναι ο θάνατος του Rassler στη μάχη, πριν πάρετε το ρόλο του νεαρού Reks. Η ομάδα του Reks οδηγείται από τον Captain Basch και προσπαθεί να φτάσει στο δωμάτιο του θρόνου στο Nalbina Fortress, ώστε να προστατέψει το βασιλιά. Ωστόσο, ο βασιλιάς δολοφονείται από τον ίδιο τον Basch, που προδίδει όλη τη Dhalmasca για την Archadia και όλη η ομάδα, μαζί με το Reks, καταλήγει νεκρή.

Δύο χρόνια μετά, παίρνετε το ρόλο του Vaan, αδερφού του Reks, που πλέον ορφανός, ζει με την παιδική του φίλη Penelo. Όνειρο του Vaan είναι να γίνει Sky Pirate, ενώ ταυτόχρονα μισεί θανάσιμα την Archadia, λόγω της κατάληξης του αδερφού του. Έτσι θα προσπαθήσει να ληστέψει το παλάτι της Rabanastre, πρωτεύουσας της Dhalmasca, ώστε να αποκτήσει ένα δικό του σκάφος. Η αξία όμως του θησαυρού που θα βρει είναι ανεκτίμητη, με αποτέλεσμα να βρεθούν μπροστά του αληθινοί Sky Pirates.

Το character development του παιχνιδιού, για κάποιους χαρακτήρες βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Στην πορεία όμως και όσο η ιστορία σοβαρεύει, κάποιοι χάνουν κατά πολύ την αξία τους, αποκτώντας ρόλο κομπάρσου. Ο Vaan για παράδειγμα, ενώ στην αρχή η σχέση του με τα γεγονότα δεν είναι τόσο σημαντική, στην πορεία αποκτά μεγαλύτερη αξία, σε αντίθεση με τον Basch, που προς το τέλος του παιχνιδιού συμμετέχει σε ακόμα λιγότερους διαλόγους.

Ξεκινώντας με τις αλλαγές του Zodiac Age, βλέπουμε πως στον τομέα του ήχου έχουν γίνει διάφορες προσθήκες. Καταρχάς, υπάρχει η επιλογή ιαπωνικού dub, κάτι που δεν εφαρμοζόταν στα παιχνίδια Final Fantasy μέχρι το Lightning Returns. Το dub αυτό βοηθάει στην αισθητική του lip syncing, κάτι που στα αγγλικά δεν είναι και τόσο καλαίσθητο. Επιπλέον, η μουσική έχει ηχογραφηθεί ξανά σε μια πιο φρέσκια εκτέλεση, αν και ακόμα υπάρχει η επιλογή του κλασσικού.

Στον τομέα των γραφικών τώρα, ένα από τα πρώτα πράγματα που περιμένει να δει κανείς με επιφυλάξεις, είναι τα CGI videos. Η Square Enix δεν ξεπέταξε πρόχειρα αυτόν τον τομέα και έτσι τα βίντεο έχουν ικανοποιητική ποιότητα για τα σημερινά δεδομένα. Όσο για τα ίδια τα γραφικά, από την εποχή του PS2 μιλούσαμε για έναν πανέμορφο τίτλο. Ακόμα και σήμερα τα μοντέλα των χαρακτήρων, οι περιοχές και τα animation δεν έχουν γεράσει καθόλου και η μετάβαση σε HD τα κάνει να δείχνουν ακόμα πιο ζωντανά.

Κάθε περιοχή του παιχνιδιού είναι ξεχωριστή με τον τρόπο της, χωρίς να υπάρχουν επαναλαμβανόμενα στοιχεία στο layout. Ταυτόχρονα, τα καιρικά φαινόμενα επηρεάζουν την εικόνα που βλέπετε και σε κάποια σημεία τον ίδιο το χάρτη. Υπάρχουν πεδιάδες, παραλίες, χιονισμένα βουνά και πολλά άλλα, μόνο που υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Η εναλλαγή ανάμεσα σε αυτά τα τοπία είναι αρκετά απότομη και ενώ βρίσκεστε σε μια ζούγκλα, μπορείτε απότομα να βρεθείτε σε ένα χιονισμένο τοπίο.