Nioh | Review

Φολκλορική ιστορία και κυνήγι δαιμόνων στο νέο παιχνίδι της Team Ninja, Nioh

Πέρασαν 16 χρόνια από το πρώτο Onimusha, το οποίο μας είχε βυθίσει για τα καλά στον κόσμο της φεουδαρχικής Ιαπωνίας. Τότε ήταν που πιάσαμε το σπαθί μας και μπήκαμε για τα καλά στη σφαγή δαιμόνων. Ίσως από τότε να έχουν αλλάξει πολλά, αλλά πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο να έχουν μείνει όλα ως έχουν.

Βρισκόμαστε στην Ιαπωνία του 1600, όπου ένας πόλεμος μαίνεται μεταξύ των φατριών. Ανάμεσά τους βρίσκεται ένας σαμουράι ερχόμενος από τη δύση με το όνομα William Adams. Αυτός είναι ο κόσμος του Nioh, με μια ιστορία που μιλάει για τη βεντέτα του πρωταγωνιστή, με τον άσπονδο εχθρό ή καλύτερα δαίμονά του, Kelley.

Μιλάμε για μια εποχή εχθροπραξιών και αίματος, η οποία έχει γίνει πρόσφορη για τους δαίμονες, που άρπαξαν την ευκαιρία να εισβάλουν στον κόσμο των θνητών. Ο William μαζί με τη βοήθεια των συμμάχων του, θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει την επίγεια αυτή απειλή. Παρότι το σενάριο είναι καθαρά προϊόν φαντασίας, θα συναντήσετε αρκετές ιστορικές μορφές της φεουδαρχικής Ιαπωνίας, κάτι που σίγουρα θα εκτιμήσουν οι φίλοι της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου.

Το Nioh έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από το Bloodborne και από την πρώτη επαφή με τον χειρισμό, θα βρείτε τις ομοιότητες στο dodge και άλλους μηχανισμούς. Ο κόσμος και τα όπλα από την άλλη, σε πολλά σημεία θα σας θυμίσουν το Onimusha, αλλά και το Ninja Gaiden, ενώ το loot system είναι βγαλμένο από το Diablo. Όλα αυτά μαζί με ένα ήρωα που θυμίζει Geralt από το The Witcher, θα συνθέσουν όσο κι αν σας κάνει εντύπωση, ένα εξαιρετικό σύνολο.

Στο οπτικοακουστικό μέρος υπάρχουν επιλογές για 60 ή 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο, κάτι που αντιστοιχεί στα action και movie mode. Παιχνίδια τέτοιου στυλ, είναι φτιαγμένα για να παίζουν σε μεγαλύτερα frame rates, οπότε η κριτική μας θα είναι βασισμένη κυρίως στο action mode. Πέρα από τα καρέ, η διαφορά των δύο αυτών επιλογών βρίσκεται στην ανάλυση και στην ουσία το κάθε mode θυσιάζει κάτι, ώστε να έχει καλύτερη απόδοση σε άλλο τομέα. Δυστυχώς, ακόμα και στο PS4 Pro, θα δείτε πως οι διαφορές υπάρχουν ακόμα, ρίχνοντας την ανάλυση, κάτι που δεν χαλάει όμως την τελική εμπειρία. Από την άλλη, ο ήχος αν και δεν είναι το δυνατό του σημείο, δεν προβληματίζει. Η μουσική είναι καλή χωρίς να έχει παύσεις, ενώ οι διάλογοι είναι απλοί και λιτοί με τα Ιαπωνικά να κυριαρχούν.

Προχωρώντας στο gameplay, το Nioh είναι ένα καθαρό, αυθεντικό hack & slash rpg. Μπορεί να μην υπάρχουν ασπίδες, αλλά αυτό δεν θα εμποδίσει τον παίκτη να κρατήσει την άμυνά του. Ένα στοιχείο που βρήκαμε άκρως ενοχλητικό, είναι με την μπάρα Ki, δηλαδή το stamina. Με ένα σωστό timing μπορείτε να πραγματοποιήσετε ένα Pulse Ki, ένα μηχανισμό που επαναφέρει το χαμένο Ki. Ωστόσο, αν αποτύχετε και η μπάρα τελειώσει, με μια λάθος κίνηση ο χαρακτήρας μπαίνει σε ένα stun lock, το οποίο θα σας στοιχίσει πολλούς θανάτους. Όπως λοιπόν καταλάβατε, ενώ βρίσκεστε μέσα σε μια μάχη, είτε αυτή είναι boss, είτε μια απλή με τρεις ή τέσσερις εχθρούς, θα υπάρχει ακόμα ένα θέμα να σας ανησυχεί.

Επίσης, άλλο ένα μελανό σημείο, είναι το input delay. Μόλις βρεθείτε σε κάποια δύσκολη μάχη, η ανταπόκριση του παίκτη στις εντολές σας μπορεί να σας στοιχίσει ακριβά. Ακόμη κι αν επιλέξαμε το action mode, αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα με το dodge και βρεθήκαμε πολλές φορές εκτεθειμένοι από το παιχνίδι. Μέχρι στιγμής, το πρόβλημα αυτό δεν έχει επιλυθεί.

Το παιχνίδι δεν είναι δύσκολο στις περισσότερες από τις βασικές αποστολές. Με λίγο φυσιολογικό grinding, δε θα αντιμετωπίσετε κανένα πρόβλημα. Αυτά όμως αρχίζουν να εμφανίζονται όταν μπείτε στη μάχη με τα bosses. Εδώ όλα αλλάζουν, οι μάχες σε πολλές περιπτώσεις είναι άδικες και άνισες, κάτι που υποδηλώνει πως το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για co-op mode. Εμείς παίξαμε σχεδόν όλο το παιχνίδι solo και φτάσαμε πολλές φορές στο σημείο να κάνουμε rage quit. Δεν είναι όλες οι μάχες έτσι όμως, αφού αρκετές από αυτές είναι φτιαγμένες για παίκτες μεγαλύτερου επιπέδου ή για co-op.