Assassin’s Creed (2007)

 Στο πρώτο παιχνίδι της σειράς -επηρεασμένο από το βιβλίο του Μπαρτόλ, Αλαμούτ- ακολουθούμε την ιστορία του Altair, ίσως του πιο badass δολοφόνου που είδαμε μέχρι σήμερα. Ήδη από την αρχή βλέπουμε στο παιχνίδι στοιχεία που έχουν είτε καταγραφεί στα βάθη της ιστορίας, είτε έχουν εξιστορηθεί ή κυκλοφορούν ως θρύλοι στο πέρασμα των αιώνων. Το κάστρο Αλαμούτ είναι το βασικό αρχηγείο των Ασσασίνων και στην εισαγωγή του παιχνιδιού ο Altair καλείται ν’ αποδείξει με το καλημέρα την πίστη του, κάνοντας ένα leap of faith στο κενό.

 Η συνέχεια είναι γνωστή μεν, πόσοι γνώριζαν όμως όταν πρωτοπήραν το joypad στα χέρια τους ότι αυτές οι τακτικές λέγεται να υπήρχαν και στην πραγματικότητα; Το πρώτο επιχείρημα της Ubisoft βασίστηκε σε κάποια στοιχεία και δημιούργησε μία παράλληλη ιστορία πάνω στην πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας. Το πρώτο λιθαράκι είχε μπει.

Assassin’s Creed II (2009)

 Δύο χρόνια μετά το πρώτο επεισόδιο, η Ubisoft αφήνει πίσω της μια ιστορία που τη γνωρίζουν λίγοι και μας βάζει σ’ ένα κόσμο που θα θαυμάσει περισσότερο ο δυτικός πολιτισμός, αυτόν της ιταλικής αναγέννησης. Εκεί είδαμε πολλά πρόσωπα που μάθαμε μικροί από το μάθημα της ιστορίας, όπως για παράδειγμα η Κατερίνα Σφόρτσα, ο -κολλητός μας- Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Μακιαβέλι, ο Σαβοναρόλα και άλλοι. Όλοι αυτοί ήταν υπαρκτά πρόσωπα και το δεύτερο επεισόδιο της σειράς όχι μόνο βασίστηκε στην πραγματική ιστορία, αλλά έβαλε -για πρώτη φορά τόσο βαθιά- τον παίκτη μέσα σε αυτήν.

 Παρακολουθήσαμε τη διαμάχη των Μέδικων και τη συνομωσία των Πάτσι στον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, όπου οι Πάτσι δολοφόνοι ενήργησαν έξω από την εκκλησία, ενώ στην πραγματικότητα τα συμβάντα έλαβαν χώρα στο εσωτερικό της. Ο Ezio ξεκίνησε ένα ταξίδι με στόχο την εκδίκηση, καθώς λέγεται ότι ο Πάπας Ροντρίγκο Βοργία (προφανώς Ναΐτης) ήταν πίσω απ’ όλα αυτά. Το παιχνίδι μας έκανε ένα καλό μάθημα ιστορίας και το μεγάλο επίτευγμα της Ubisoft Montreal ήταν να μας δώσει εικόνα της εποχής, καθώς προσέλαβε ακαδημαϊκούς και Ιταλούς -μερικώς εξειδικευμένους- Ιταλούς σπουδαστές για ν’ απεικονίσει με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια τα μνημεία που σώζονται μέχρι σήμερα και τις πόλεις που θαυμάσαμε την πρώτη φορά που το παίξαμε (βλ. Φλωρεντία, Ρώμη, Τοσκάνη…)