Okami HD (PS4) | Review

Η Ammy επιστρέφει για μια ακόμα πινελιά, αυτή τη φορά στο PS4

Δεν είναι λίγα τα παιχνίδια που έχουμε δει να γίνονται HD Remasters. Η μόδα αυτή που ξεκίνησε από την εποχή του Playstation 3, δεν δείχνει να έχει σκοπό να σταματήσει, αφού στην τελική καλό είναι να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι (σε HD πάντα). H Capcom δεν είναι πρωτάρα σε αυτόν τον τομέα, αφού πέρα από τα Devil May Cry, κυκλοφόρησε ένα ακόμα διαμαντάκι από το 2006 με την ονομασία Okami. Σαν να μην έφτανε ωστόσο το ένα HD Remaster και η έκδοση για Wii, η εταιρία πήγε την όλη διαδικασία ένα σκαλί πιο πάνω, κυκλοφορώντας το παιχνίδι και σε Playstation 4/Xbox One.

Το παιχνίδι έχει παντρέψει μια μεγάλη ποικιλία από χαρακτήρες και παραμύθια του Γιαπωνέζικου φολκλόρ. Για κανένα λόγο το όλο μπλέξιμο δεν το κάνει ακαταλαβίστικο, αντιθέτως εξιστορεί με πολύ όμορφο τρόπο διάφορους μύθους. Το επίκεντρο όλων αυτών ωστόσο βρίσκεται στην ιστορία του λευκού λύκου με την ονομασία Shiranui και του ξιφομάχου Nagi, που αντιμετώπισαν το Orochi, ένα τέρας με οκτώ κεφάλια, και έσωσαν το Nippon (η Ιαπωνία στα γιαπωνέζικα(!))από το ατελείωτο σκοτάδι. Μπορεί οι ήρωες να βγήκαν νικητές, όμως τα τραύματα του Shiranui ήταν αρκετά θανατηφόρα, ώστε να κάνουν το λευκό λύκο να αποσυρθεί.

100 χρόνια πέρασαν από την ιστορία του Nagi και ο τρομερός Orochi επιστρέφει, σκορπίζοντας το σκοτάδι στο Nippon. Για να αντιμετωπίσει το κτήνος, ο λευκός λύκος επιστρέφει σαν μετενσάρκωση και με το όνομα Amaterasu. Έχοντας χάσει τη δύναμη των δεκατριών τεχνικών του celestial brush, η Ammy έχει πολύ δρόμο μπροστά της μέχρι να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο για ακόμα μια φορά με το Orochi. Ωστόσο, στο πλευρό της βρίσκεται ένα μικρό πλάσμα με το όνομα Issun, που όπως λέει, στόχος του είναι να δει και να «κλέψει» τις τεχνικές που είπαμε.

Το θέμα με την ιστορία του παιχνιδιού είναι πως ενώ ξεκινάει με πιο παραμυθένια αίσθηση, στην πορεία αποκτάει ένα πιο σοβαρό χαρακτήρα. Σε αυτό συμβάλουν πολλά από τα γεγονότα που συμβαίνουν, που δύσκολα θα περίμενε κανείς σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Αυτό είναι και το βασικό στοιχείο που κάνει την ιστορία να ξεχωρίζει. Από την άλλη όμως, εκεί βρίσκεται ένα από τα αρνητικά του παιχνιδιού. Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες, που μιλούν υπερβολικά. Το γεγονός πως δύο remasters μετά δεν έχει προστεθεί κάποια επιλογή επιτάχυνσης των διαλόγων, είναι μεγάλο μειονέκτημα, αφού το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι skip ολόκληρου του section, χάνοντας έτσι κομμάτια της ιστορίας.

Ο σχεδιασμός του παιχνιδιού ωστόσο αποτελεί το κάτι άλλο. Τα cel-shaded visuals του παιχνιδιού είναι εμπνευσμένα από ένα είδος ζωγραφικής με μπογιές νερού, που χρησιμοποιούταν στην ανατολική Ασία. Τα έντονα χρώματα έρχονται σε αντίθεση με το μαύρο μελάνι των περιγραμμάτων, δημιουργώντας έτσι μια αντίθεση, κάνοντας έτσι τον κόσμο του Nippon να μην δείχνει τόσο φανταχτερός. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός αριστουργήματος και δεν είναι λίγες φορές που θα βρείτε τον εαυτό σας να χαζεύει τα διάφορα τοπία. Είναι από τις λίγες φορές που λόγω αισθητικής, το παιχνίδι θα μπορούσε άνετα να έχει κυκλοφορήσει σήμερα.

Κλείνοντας και με το αισθητικό κομμάτι του παιχνιδιού, δεν προκαλεί μεγάλη εντύπωση η έλλειψη voice acting. Όλοι οι χαρακτήρες επικοινωνούν με ένα πιο αξιομνημόνευτο είδος διαλέκτου, που θυμίζει κατά πολύ chipmunks. Μάλιστα αυτό συγχρονίζεται με την ταχύτητα των υποτίτλων και είναι αυτό που κάνει τους διαλόγους πιο αργούς. Για αυτό το αρνητικό όμως επανορθώνει η καταπληκτική μουσική του Okami. Μουσική βγαλμένη από έναν παραμυθένιο κόσμο στολίζει το παιχνίδι ακόμα περισσότερο, ενώ υπάρχει κάτι για κάθε περίσταση. Μάλιστα, ο τρόπος που γίνονται τα transitions σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι τόσο ομαλός, που πολλές φορές δεν θα το προσέξετε καν.