Resident Evil 7: Biohazard | Review

Η σειρά Resident Evil επιστρέφει με μια διαφορετική προσέγγιση, προσπαθώντας να γυρίσει μια και καλή στα παιχνίδια τρόμου

Όλοι γνωρίζουν το Resident Evil, ως μια σειρά που έπλασε το survival-horror genre την εποχή του Playstation One. Στην πορεία όμως τα παιχνίδια άρχισαν να αλλάζουν και από το 4 και μετά, είδαμε το horror στοιχείο να χάνεται και τα παιχνίδια να καταλήγουν ένα third person shooter με ζόμπι και τέρατα. Προς μεγάλη έκπληξη όλων στην περασμένη E3, είδαμε ένα φρικιαστικό τίτλο με κάμερα πρώτου προσώπου, που στην ουσία αποτελούσε το Resident Evil 7. Η Capcom φαίνεται πως κάνει μια διαφορετική προσέγγιση στη σειρά, βαδίζοντας στα χνάρια του P.T. και αν κρίνουμε από το Demo, φαίνεται πως βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, Ethan, ψάχνει να βρει τη γυναίκα του, η οποία είχε εξαφανιστεί για αρκετό καιρό, χωρίς κανένα ίχνος. Η δικαιολογία ήταν πως είχε πάει απλά για μια δουλειά babysitting, αλλά το αμέσως επόμενο μήνυμα έλεγε στον Ethan να μην την ψάξει, ενώ φαινόταν πως η ζωή της διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο. Ωστόσο, λίγο καιρό μετά, ένα μήνυμα της Mia, φέρνει τον Ethan στη Louisiana, όπου θα βρει πολύ πιο άσχημα πράγματα από όσο περίμενε. Μέσα σε ένα βάλτο, θα βρεθεί σε ένα ερημωμένο σπίτι, που ανήκει στην οικογένεια Baker, που φαίνεται να λείπει για την ώρα.

Ερευνώντας το σπίτι, ο Ethan θα δει πράγματα που δεν σηκώνει εύκολα το ανθρώπινο στομάχι. Η κουζίνα είναι γεμάτη πράγματα που για κανένα λόγο δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως φαγητά και στα υπόλοιπα μέρη φαίνεται να έχουν χαθεί πολλές ζωές με άσχημο τρόπο. Ευτυχώς, καταφέρνει να βρει τη Mia αρκετά σύντομα, αλλά γρήγορα θα καταλάβει πως δεν ήταν η γυναίκα που ήξερε. Μετά από μια διαμάχη στο ερημωμένο σπίτι, καταλήγει στο τραπέζι της οικογένειας Baker. Τότε είναι που το παιχνίδι αρχίζει να γίνεται απολύτως φρικιαστικό.

Η ιστορία όπως θα έχετε ήδη καταλάβει δεν έχει να κάνει με Umbrella, ιούς και τα υπόλοιπα γνωστά στοιχεία της σειράς. Στην ουσία είστε ένας άσχετος με την όλη υπόθεση, που βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Το ενδεχόμενο να παρέμενε η ιστορία ως έχει μέχρι το τέλος, θα σήμαινε πολύ απλά ότι το παιχνίδι δεν αποτελεί κάποιο Resident Evil, αλλά ένα τελείως καινούργιο IP. Στην πορεία της ιστορίας θα δείτε με λεπτομέρειες τη σύνδεση που υπάρχει με τη σειρά, αλλά ακόμα και τότε, η ιστορία αφορά την περιπέτεια του Ethan.

Ο τρόμος, όπως αναφέραμε και πριν, είναι κάτι που έλειπε από τα τελευταία παιχνίδια Resident Evil. Οι εχθροί δεν αποτελούν τόσο μεγάλο παράγοντα σε αυτό, όσο η ατμόσφαιρα. Το σκοτεινό και ανατριχιαστικό περιβάλλον του RE7 είναι αρκετό για να κάνει κάποιον να διστάζει να κινηθεί, αφού σε κάθε γωνία μπορεί να βρίσκεται ένας κίνδυνος. Πολλές φορές όταν κυκλοφορείτε στο σκοτάδι, διάφοροι ήχοι θα ακουστούν, κάνοντας τον παίκτη να γυρνάει και να ψάχνεται αγχωμένος και ενώ σχεδόν πάντα δεν θα βρίσκεται τίποτα εκεί, αποτελεί ένα από τα πιο τρομακτικά στοιχεία.

Οι περιβαλλοντικοί ήχοι δεν είναι το μόνο σε αυτόν τον τομέα, που τονίζει τον τρόμο. Η μουσική παίζει και αυτή σημαντικό ρόλο, ειδικά με την απουσία της στο μεγαλύτερος μέρος του παιχνιδιού. Όταν όμως αρχίζει να παίζει, τότε θα συνοδεύεται από την επίθεση ενός εχθρού, με τον πιο ξαφνικό τρόπο. Ωστόσο, ο τρόμος δεν είναι το μοναδικό συναίσθημα που μπορεί να βγει από τη μουσική και την εξαίρεση αποτελούν τα safe rooms, όπου μια ήρεμη μουσική θα σας κάνει να νιώσετε για την ώρα ασφαλής. Τέλος, το main theme είναι αρκετά καλό και ο στίχος “Tell aunt Rhondy that everybody is dead” ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία του παιχνιδιού.

Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε μέρη, όπου σε κάθε ένα από αυτά θα έρχεστε αντιμέτωποι με κάποιο μέλος της οικογένειας. Το θέμα είναι πως κάθε συναναστροφή με την οικογένεια Baker, πολλές φορές θυμίζει κάποια κλασσική ταινία τρόμου. Για παράδειγμα, στο πρώτο μέρος του παιχνιδιού που σας κυνηγάει μέσα στο σπίτι ο κύριος Baker, θυμίζει πάρα πολύ το Shining με τον Jack Nicholson, ενώ αργότερα θα υπάρξουν πολλές αηδιαστικές στιγμές, που είναι σαν να προέρχονται από τις ταινίες Saw. Το συμπέρασμα είναι πως κάθε κεφάλαιο του παιχνιδιού, είναι τρομαχτικό με διαφορετικό τρόπο.

Φυσικά, κάθε μέρος που διαδραματίζεται το παιχνίδι είναι αρκετά διαφορετικό. Το μεγαλύτερο κοινό που έχουν βέβαια, είναι τα σημάδια του θανάτου, που υπάρχουν κυριολεκτικά παντού. Ξεκινώντας από το σπίτι των Bakers, είναι δύσκολο για κάποιον να φανταστεί πως υπάρχει κάτι χειρότερο. Υπόγεια περάσματα, κρυφά μονοπάτια και παιδικά δωμάτια, αποτελούν τα κλισέ ενός παιχνιδιού τρόμου. Όμως, δωμάτιο ανατομίας δεν είναι κάτι που βλέπουμε σε κάθε σπίτι. Μετά όμως, θα φτάσετε στο παλιό σπίτι, που πλέον κατοικούν μέλισσες μέσα σε φωλιές, τεράστια κουνούπια και αράχνες πάνω σε πόρτες και ντουλάπια. Και αν αυτά δεν ακούγονται αρκετά, το παιχνίδι δεν έχει δείξει ακόμα τίποτα.