The Last of Guardian | Review

Χρόνια αναμονής έφτασαν στο τέλος τους, αφού το The Last Guardian επιτέλους κυκλοφόρησε

Ο Fumito Ueda έχει δουλέψει πάνω σε μερικά ιδιαίτερα παιχνίδια την εποχή του Playstation 2, μαζί με την ομάδα του Team Ico, η οποία πλέον είναι γνωστή σαν SIE Japan. Μερικές από τις πιο ξακουστές δουλειές τους είναι το Ico και το Shadow of the Colossus. Το The Last Guardian αποτελεί έναν πνευματικό διάδοχο των δύο παιχνιδιών και έκανε την πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στην E3 το 2009. Η ανάπτυξη του τίτλου ήταν υπερβολικά επεισοδιακή, αλλά μετά από πολλές αναβολές, το παιχνίδι έφτασε επιτέλους στο Playstation 4.

Η ιστορία ξεκινάει δείχνοντας φωτογραφίες διαφόρων πλασμάτων, καταλήγοντας στο Trico, ένα ζώο που μοιάζει λίγο πολύ με γκρίφιν. Πρωταγωνιστής στο παιχνίδι είναι ένα μικρό αγόρι, που ξυπνάει δίπλα στο αλυσοδεμένο άγριο θηρίο. Οι δυο τους είναι εγκλωβισμένοι σε μια κρύπτη και το ζώο είναι πληγωμένο από δόρατα. Το αγόρι καταφέρνει να βοηθήσει το Trico με τα τραύματά του και να του βρει φαγητό, ενώ μετά καταφέρνουν να βγουν στον έξω κόσμο. Βγαίνοντας όμως από την κρύπτη, καταλαβαίνει πως δεν βρίσκεται πουθενά κοντά στο χωριό του.

Ο Ueda πάντα έβγαζε καταπληκτικά παιχνίδια σε θέμα ιστορίας. Έτσι και εδώ θα την δείτε να ξετυλίγεται ομοιόμορφα, με το δέσιμο μεταξύ του αγοριού και του Trico να αναπτύσσεται συνεχώς. Αυτό όμως που κάνει ακόμα καλύτερο το παιχνίδι, είναι η άψογη αφήγηση. Με παραμυθένιο τρόπο ακούτε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σας τη φωνή του αγοριού σε μεγαλύτερη ηλικία να εξιστορεί την περιπέτειά του. Δεν ακούγεται τόσο τακτικά, κάτι που δεν το κάνει κουραστικό, αντιθέτως εμφανίζεται μόνο στα σημεία που χρειάζεται.

Προχωρώντας στο gameplay κομμάτι του τίτλου, μιλάμε για ένα action adventure με πολύ έντονο το στοιχείο των puzzles. Στο χειρισμό έχουν υιοθετηθεί πράγματα και από το Ico και από το SotC, αλλά θα λέγαμε ότι γενικά βρίσκεται πιο κοντά στο πρώτο. Βέβαια, το Ico έπασχε σε θέμα διάρκειας, κάτι που ευτυχώς στο Last Guardian δεν υπάρχει, αφού μιλάμε για έναν ικανοποιητικού μεγέθους τίτλο. Ένα πρόβλημα όμως που φαίνεται από την πρώτη στιγμή που θα πάρετε τον έλεγχο, είναι η αργή ανταπόκριση πλήκτρων. Το πρόβλημα αυτό γίνεται κυρίως αντιληπτό στην κίνηση, αλλά πιο πολύ στην κάμερα, η οποία έχει πολλά θέματα, ειδικά σε κλειστούς χώρους και το Trico να βρίσκεται κοντά.

Η περιήγηση στον πανέμορφο κόσμο του παιχνιδιού είναι κυρίως παρέα με το Trico, αλλά σε πολλά σημεία θα πρέπει να ανεβείτε μόνοι σας. Το platforming είναι ευχάριστο και δεν περιλαμβάνει κάποιο stamina system όπως το SotC. Το σημείο που θα πρέπει να πάτε είναι τις περισσότερες φορές εμφανές, αλλά υπάρχουν και σημεία που θα πρέπει να εξερευνήσετε λίγο περισσότερο για να βρείτε το δρόμο σας. Πρόσβαση σε περισσότερα σημεία αποκτάτε όσο είστε πάνω στο Trico, αλλά για να λειτουργήσει τις περισσότερες φορές, πρέπει να του δώσετε εντολές.

Πρώτη και βασική εντολή που μπορείτε να δώσετε στο πλάσμα, είναι να έρθει να σας βρει. Μάλιστα, είναι η μόνη που δουλεύει απόλυτα σωστά. Από εκεί και πέρα μπορείτε να του δείξετε μια κατεύθυνση, ώστε να πάει προς τα εκεί, να πηδήξει ή να κατέβει από ψηλά σημεία. Οι εντολές αυτές δεν λειτουργούν πάντα και ενώ έχετε βρει το σωστό δρόμο, θα αναρωτιέστε αν έχετε κάνει κάποιο λάθος. Ειδικά με το άλμα το οποίο θα χρησιμοποιείτε συχνά, θα βρεθείτε συχνά σε δύσκολη θέση. Κάποιες φορές επίσης, μπορεί να δείτε το Trico να συνεχίζει μόνο του χωρίς να έχετε δώσει κάποια εντολή και κυρίως χωρίς να βρίσκεστε πάνω του.