Uncharted: The Lost Legacy – Review

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του Uncharted 4 (και ίσως το μόνο), ήταν η κακή ανταπόκριση που είχε το cover, με αποτέλεσμα να μένετε ακάλυπτοι χωρίς λόγο. Το θέμα αυτό έχει πλέον διορθωθεί, αλλά η γενική φύση των combat encounters έχει αλλάξει. Η αλήθεια είναι ότι στην πλειοψηφία τους οι μάχες μπορούν να προσπεραστούν με stealth ή να καθαριστούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Παρόλα αυτά, αν οι μάχες καταλήξουν σε ανταλλαγή πυρών, οι μηχανισμοί είναι άψογοι και υπάρχουν επιλογές για auto-aim, που μπορούν να προσαρμόσουν το παιχνίδι στα μέτρα του καθενός.

Ωστόσο, το πρόβλημα του Lost Legacy δεν βρίσκεται μακριά από αυτό του U4.Το AI δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έξυπνο. Καταρχάς, οι εχθροί δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με το περιβάλλον, με αποτέλεσμα να σκοτώνετε κάποιον και αυτός που είναι δίπλα να κάνει τα στραβά μάτια. Το χειρότερο όμως είναι στις σκηνές που είναι μαζί με την Chloe η Nadine, δηλαδή στο 90% του παιχνιδιού. Η συμπεριφορά του AI συντρόφου είναι τελείως αδικαιολόγητη, αφού πολλές φορές τρέχει ανάμεσά στους εχθρούς κατά τη διάρκεια του stealth, χωρίς εκείνοι να δίνουν καμία σημασία, κάτι που είναι τελείως αντιαισθητικό. Ταυτόχρονα, μπορεί να σας εμποδίσει την ώρα που θέλετε να καλυφτείτε από κάτι.

Σε θέμα αναρριχήσεων και γρίφων, το παιχνίδι μένει σχεδόν το ίδιο, με κάποιες πολύ μικρές αλλαγές. Καταρχάς, το σκαρφάλωμα χρησιμοποιεί και εδώ το grappling hook, έναν από τους καλύτερους μηχανισμούς που έχει γνωρίσει η σειρά, ενώ το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει ο παίκτης, είναι ακόμα πιο εμφανές. Όσο για τους γρίφους, αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη ότι είναι αρκετά πιο ζόρικοι και όπως πάντα ξεχωριστοί.

Κάτι ακόμα που επιστρέφει από το Uncharted 4, είναι η χρήση αυτοκινήτου, αυτή τη φορά στον ανοιχτό κόσμο του δυτικού Γκατ. Σε αυτό το σημείο του παιχνιδιού, θα πρέπει να οδηγήσετε με το πιστό τζιπάκι στους «φυσικούς» δρόμους της Ινδίας για να εξερευνήσετε την τεράστια αυτή περιοχή για κρυμμένους θησαυρούς, αρχαία φρούρια, καθώς και ένα ακόμα αξεσουάρ, που αλλάζει τελείως τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα collectibles της σειράς.

Μαζεύοντας μια σειρά από αντικείμενα στο παιχνίδι, παίρνετε πρόσβαση σε ένα αξεσουάρ, που κατά κάποιο τρόπο σας δείχνει που βρίσκονται οι θησαυροί κρυμμένοι στο παιχνίδι. Η αλήθεια είναι πως ποτέ η σειρά δεν έκανε τόσο απλό το κυνήγι θησαυρών και πάντα χρειαζόταν απίστευτη έρευνα για την εύρεσή τους ή για ακόμα μεγαλύτερη ευκολία, ένας οδηγός. Ωστόσο, οι θησαυροί δεν σας δίνονται απευθείας στο πιάτο, αφού αυτό που κάνει το αξεσουάρ, είναι να βγάζει έναν ήχο από το χειριστήριο, όταν υπάρχει κάτι κοντά.

Βέβαια, οι θησαυροί δεν αποτελούν τα μόνα collectibles του παιχνιδιού, αφού υπάρχουν αξιοθέατα που μπορείτε να φωτογραφίσετε, μυστικοί διάλογοι σαν αυτούς του Last of Us και τα ολοκαίνουργια κλειδωμένα κουτιά. Πάνω σε αυτά στηρίζεται και ο ολοκαίνουργιος μηχανισμός του παιχνιδιού, δηλαδή το lock picking. Όπως λέει και το όνομά του αυτό που έχετε να κάνετε είναι να παραβιάσετε κλειδαριές με τη χρήση του αναλογικού και της δόνησης του χειριστηρίου, κάτι αρκετά απλό σε σχέση με άλλα παιχνίδι.

Τα collectibles είναι ένας καλός τρόπος για να μεγαλώσει η διάρκεια του παιχνιδιού, που δυστυχώς με δυσκολία ξεπερνάει τις εξίμιση ώρες. Τα collectibles δίνουν με τη σειρά τους διάφορα bonus, όπως εφέ στο gameplay, φίλτρα για το photo mode, καθώς και κοστούμια. Αυτό όμως που θα δίνει το μεγαλύτερο replayability στο παιχνίδι, είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες, με το Crushing να είναι η υψηλότερη. Εκεί ακόμα και οι μάχες σώμα με σώμα είναι πραγματικά επικίνδυνες, αφού με τρία μόλις χτυπήματα επιστρέφετε πίσω στο checkpoint.

Η νέα περιπέτεια στον κόσμο του Uncharted μπορεί να μην είχε Nathan Drake, αλλά περιλάμβανε όλα αυτά που κάνουν τη σειρά αυτό που είναι. Το κυνήγι θησαυρού, τα καταπληκτικά γραφικά, οι σαρκαστικοί διάλογοι, είναι ό,τι χρειάζεται για να γίνει το Lost Legacy ένα κομμάτι της σειράς που τόσο αγαπήσαμε. Οι χαρακτήρες μπορεί να αλλάζουν, αλλά το Uncharted θα παραμείνει μια υπερδύναμη που στεγάζει το οικοσύστημα του Playstation.

Grimmspace

Το ρολόι έφτασε κοντά στις εφτά ώρες όταν οι τίτλοι τέλους έπεσαν στην οθόνη, ενώ για πρώτη φορά βρήκα πάνω από το 70% των collectibles χωρίς χρήση youtube. Ίσως ο λόγος που μου πήρε τόση ώρα να το τελειώσω είναι ότι χάζευα τα τοπία με τις ώρες, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως το ευχαριστήθηκα και με το παραπάνω.