Uncharted: The Lost Legacy – Review

Η ιστορία του Nathan Drake μπορεί να έφτασε στο τέλος της, αλλά αυτό δε σημαίνει πως έκλεισε και η σειρά Uncharted

Το Uncharted 4 σηματοδότησε το τέλος των περιπετειών για τον Nathan Drake, χωρίς όμως να αποτελεί τον επίλογο για το όλο franchise. Η Naughty Dog συνεχίζει τις περιπέτειες πάνω σε κυνήγια θησαυρού, αυτή τη φορά με το Uncharted: The Lost Legacy, ένα spin-off λίγο πιο μετά την μεγάλη περιπέτεια του U4. Μπορεί ο Nate να μην έχει κανένα ρόλο σε αυτό το παιχνίδι, αλλά μετά από τέσσερα παιχνίδια ( πέντε αν υπολογίσουμε και το Golden Abyss), γνωρίζουμε πολύ καλά πως υπάρχουν πολλοί κυνηγοί θησαυρών εκεί έξω.

Το παιχνίδι ακολουθεί την Chloe Frazer, την οποία γνωρίσαμε στο Uncharted 2 και βρίσκεται στην Ινδία για μια ακόμα «δουλειά». Η ίδια θα παίξει τη ζωή της κορώνα γράμματα στην εμπόλεμη ζώνη της χώρας, όπου θα συναντηθεί με τη συνεργάτιδά της Nadine Ross, που ήταν και μία από τους βασικούς ανταγωνιστές στο Uncharted 4. Μαζί θα προσπαθήσουν να κλέψουν ένα στοιχείο για ένα μεγάλο θησαυρό, από τον θεοπάλαβο Asav, που τυχαίνει να είναι και αρχηγός των ανταρτών. Φυσικά, όπως και σε κάθε άλλο παιχνίδι της σειράς, τίποτα δεν πάει καλά και οι δύο γυναίκες γλιτώνουν στο παρά πέντε.

Συνεχίζοντας την αναζήτηση, καταλήγουν στα Δυτικά Γκατ, όπου έγινε και η μεγάλη μάχη με τους Πέρσες. Εκεί θα εξερευνήσουν φρούρια και ναούς, αναζητώντας τον χαυλιόδοντα του θεού Ganesh, που έχασε σε μια μάχη πριν πολλά χρόνια. Ταυτόχρονα, ο Asav δεν τα παρατάει και έτσι η αναζήτηση γίνεται ένας αγώνας δρόμου, όπου ο ηττημένος έχει να χάσει τα πάντα. Ωστόσο, η αναζήτηση του χαυλιόδοντα δεν έχει να κάνει μόνο με τη δόξα και το χρήμα για όλους, κάτι που δεν θα αργήσει να φανεί κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Ξεκινώντας από τις κατοικημένες περιοχές της Ινδίας, φαίνεται η πολυκοσμία στην αγορά της πόλης, οι συνήθειες στο ρουχισμό, ακόμα και στοιχεία της κουλτούρας. Όσο για την ομορφιά των Γκατ, τα λόγια είναι περιττά, αφού για ακόμα μια φορά η Naughty Dog προσέφερε ένα καταπληκτικά σχεδιασμένο και ζωντανό γραφικό περιβάλλον, το οποίο μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει, αφήνοντας ίχνη και καταστρέφοντας τοίχους με πυροβολισμούς. Οι ναοί και τα φρούρια με τη σειρά τους φαίνεται πως έχουν επηρεαστεί κατά πολύ με το πέρασμα των χρόνων, αφού χλωρίδα και πανίδα βρήκαν το δρόμο τους μέσα σε αυτά.

Όλα τα παραπάνω έχουν εμπλουτιστεί με τους ήχους που παράγουν, είτε πρόκειται για ζώα ή φυτά που τα χτυπάει ο αέρας. Ακόμα και οι ήχοι που προέρχονται από ανθρώπινο χέρι, έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα, ανάλογα την επιφάνεια. Για παράδειγμα το τρίξιμο στις ρόδες του αυτοκινήτου ακούγεται διαφορετικά στη λάσπη, από ότι ακούγεται πάνω σε πέτρες και νερό. Επιπλέον, η μουσική παραμένει πιστή στο ύφος της σειράς, αν και η απουσία του Nate’s Theme είναι αισθητή.

Το Voice Acting παρότι πολλά από τα μεγάλα ονόματα λείπουν, είναι για ακόμα μια φορά το κάτι άλλο. Η Chloe βαδίζει στα χνάρια του Nate, αντιμετωπίζοντας τα περισσότερα πράγματα με σαρκασμό, οπότε το χιούμορ δεν απουσιάζει. Κλείνοντας με τους χαρακτήρες και γενικά με τον τεχνικό τομέα, τα μοντέλα που έχουν γίνει για τον καθένα είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Το animation μπορεί να κάνει καμιά γκάφα που και που, αλλά οι εκφράσεις και κυρίως οι λεπτομέρειες δίνουν στο παιχνίδι μεγαλύτερο κύρος. Ειδικά σε κοντινές κάμερες, όπου ανοίγετε τον χάρτη και φαίνονται τα χέρια της Chloe, τα σημάδια και η ταλαιπωρία πάνω σε αυτά, θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό.

Σε θέμα gameplay, το Lost Legacy δεν απέχει πολύ από τον προκάτοχό του, ειδικά σε μηχανισμούς, όπου οι προσθήκες είναι ελάχιστες. Ταυτόχρονα, η διάρκειά του δεν είναι κάτι το συνταρακτικό. Ωστόσο, το παιχνίδι έρχεται μαζί με το multiplayer και το survival του Uncharted 4, οπότε η τιμή του μπορεί να δικαιολογηθεί. Το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι έχει διορθώσει κάποια προβλήματα, αλλά λόγω συνθηκών, έχουν εμφανιστεί νέα.