Prey | Review

Όπως είπαμε νωρίτερα, στην αρχή του παιχνιδιού δεν συμφέρει κάποιος να επιχειρήσει ένα direct approach. Η προσπέραση των εχθρών είναι κάτι που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλη τη διάρκειά του, αλλά σίγουρα δεν είναι τόσο διασκεδαστική, όσο η αναμέτρηση με τους εξωγήινους. Το stealth είναι ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν τρόπος προσέγγισης, αφού τα χτυπήματα σε ανυποψίαστους εχθρούς προκαλούν περισσότερη ζημιά. Ταυτόχρονα, κάνοντας scan κάποιους εχθρούς, μαθαίνετε τις αδυναμίες τους, μαρκάρετε τη θέση τους και μαθαίνετε κάποιες επιπλέον πληροφορίες, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους.

Κάθε όπλο του παιχνιδιού μπορεί να δεχτεί αναβαθμίσεις στη ζημιά που προκαλεί, στην ευστοχία του και σε πολλά ακόμα στοιχεία. Αν ωστόσο δεν βασίζεστε στο crafting, οι πιθανότητες να μείνετε χωρίς πυρομαχικά είναι πολύ περισσότερες. Κάποια από τα όπλα έχουν να κάνουν περισσότερο με utility και μπορούν να ακινητοποιήσουν κάποιον εχθρό, είτε αυτός είναι Typhoon ή άνθρωπος. Το καλύτερο παράδειγμα αποτελεί το Gloo Gun, που μπορεί να δημιουργήσει πλατφόρμες και να σας δώσει πρόσβαση σε ακόμα περισσότερα σημεία.

Στο Talos I υπάρχουν αμέτρητα κρυφά σημεία, που χρειάζονται κωδικούς ή κάρτες κλειδιά. Μέσα σε αυτά βρίσκονται συνήθως αρκετά χρήσιμα πράγματα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούν κομμάτι των πολλών side quest, που ξεκινούν μέσα από το περιβάλλον ή σας αναθέτουν άλλοι επιζώντες. Η εύρεση όλων αυτών που είχαν την ατυχία να βρεθούν στο διαστημικό σταθμό, είναι μια χρονοβόρα υπόθεση, αλλά όχι τελείως στην τύχη, αφού μπορείτε να ανιχνεύσετε την τοποθεσία του καθενός, μέσω των υπολογιστών που υπάρχουν στα security stations.

Η βασικότερη επιλογή του παιχνιδιού δίνεται στην αρχή, οπού καλείστε να χρησιμοποιήσετε για πρώτη φορά Neuromods. Μπορείτε να κρατήσετε έναν τελείως καθαρό από αυτά Morgan, χάνοντας όμως πρόσβαση σε πολλά σημεία, αλλά και πολλών άλλων ανθρώπινων δυνατοτήτων, όπως hacking, μεγαλύτερο inventory και upgrades στα όπλα. Αυτές είναι οι βασικές ιδιότητες που μπορείτε να ξεκλειδώσετε, καθώς υπάρχουν και άλλες πιο «εξωγήινες».

Μαθαίνοντας στοιχεία για τα Typhoon, μπορείτε μέσω των Neuromods να πάρετε τις ιδιότητές τους, ακόμα μάλιστα και αυτή που τους επιτρέπει να μεταμορφώνονται σε αντικείμενα. Ωστόσο, κάνοντας τέτοιες αναβαθμίσεις, οι άμυνες του σταθμού σταματούν να αναγνωρίζουν τον Morgan σαν άνθρωπο, ανοίγοντας πυρ απευθείας. Αυτός όμως δεν είναι ο μόνος κίνδυνος σε αυτή την επιλογή. Υπάρχει ακόμα κάτι που θα κυνηγήσει τον Morgan, όπου και αν βρίσκεται και θα το καταλάβετε από τον τρομαχτικό θόρυβο που θα ακουστεί.

Όπως είπαμε πριν, αυτό που κάνουν καλύτερα τα Neuromods είναι να δίνουν πρόσβαση σε περισσότερα σημεία του σταθμού. Το στυλ που ακολουθείται σε αυτόν τον τομέα, είναι παρόμοιο με αυτό των τελευταίων Deus Ex, όπου καλό θα ήταν να κρατάτε τα Neuromods για στιγμές που θα χρειαστούν. Παρόλα αυτά πάντα θα υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι προόδου, αν και για αυτούς θα χρειαστεί να κοπιάσετε λίγο παραπάνω.

Μέχρι το τέλος του παιχνιδιού θα κάνετε αρκετές επιλογές, που θα κρίνουν τη μοίρα του Talos I και του πληρώματός του. Τι είναι σωστό και λάθος θα το κρίνετε εσείς, αφού όλες αυτές οι ζωές βρίσκονται στα χέρια σας. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν μπορείτε να μην αφήσετε τίποτα και κανέναν όρθιο. Το μόνο στην ουσία που μπορεί να σας κόψει τα φτερά, είναι μερικά μικρά glitches, που με χρήση πολλαπλών save, όπως πρέπει να κάνουμε πάντα άλλωστε σε παιχνίδια που κυκλοφορεί η Bethesda, δεν θα σας προκαλέσουν κανένα πρόβλημα.

Ξεκάθαρα το αρνητικό του Prey είναι ότι δεν διαθέτει κάποια καινοτομία. Όλα τα στοιχεία όμως που έχουμε ξαναδεί, σαν σύνολο δένουν έτσι ώστε να καταφέρνουν να σχηματίσουν ένα sci-fi horror παιχνίδι, με τρομερές ανατροπές και ένα ικανοποιητικό sandbox gameplay. Για ακόμα μια φορά η Arcane Studios ξεπέρασε τις προσδοκίες και ανυπομονούμε να δούμε την επόμενή της δουλειά.