Watch Dogs 2 | Review – Multipayer Update

Καμία προσωπική πληροφορία δεν είναι ασφαλής στον κόσμο του Watch Dogs 2

Η Ubisoft μας έχει συνηθίσει στα open world παιχνίδια, όπου υπάρχουν τεράστιοι αριθμοί από side quests και collectibles. Στην ίδια φόρμουλα κυκλοφόρησε το 2014 το νέο της IP, Watch Dogs, το οποίο έχει να κάνει με hacking. Κυκλοφορώντας πάνω στην αλλαγή γενιάς και έχοντας κάποια θέματα, τα συναισθήματα για αυτόν το φρέσκο τίτλο ήταν ανάμεικτα. Με το Watch Dogs 2 βλέπουμε μια διαφορετική προσέγγιση στο franchise και αλλαγές που θυμίζουν κατά πολύ τη μετάβαση από το πρώτο Assassin’s Creed στο δεύτερο.

Η ιστορία διαδραματίζεται μετά από τα γεγονότα που έγιναν στο Chicago στο πρώτο παιχνίδι. Αυτή τη φορά το πρόγραμμα Ctos, που παρακολουθεί όλο τον κόσμο, έχει εγκατασταθεί στο San Francisco με την έκδοση 2.0. Στην ουσία αυτό συλλέγει προσωπικές πληροφορίες κάθε ατόμου, κρίνοντας την καταλληλότητά τους για διάφορα πράγματα, πριν καν αποφασίσουν να τα κάνουν. Φυσικά, αυτό παραβιάζει πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα προσωπικά δεδομένα του καθενός, ενώ πολλές φορές κρίνει κάποιον ότι είναι πιθανό να διαπράξει κάποιο έγκλημα.

Αυτό συμβαίνει και στον hacker Marcus “Retro” Holloway, ο οποίος μαρκαρίστηκε για ένα έγκλημα που μπορεί να κάνει στο μέλλον. Εισβάλλοντας στο κεντρικό κτήριο της εταιρίας Blume, στην οποία ανήκει το Ctos, καταφέρνει να διαγράψει όλο το παρελθόν του. Έτσι, εντάσσεται στην ομάδα ακτιβιστών hacker DedSec, που προσπαθούν να αποκαλύψουν την αλήθεια στους ανθρώπους, μέσω διάφορων επιχειρήσεων. Βασικός τους στόχος είναι να καταρρίψουν τελείως το Ctos, αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα να έχουν τον κόσμο με το μέρος τους.

Όπως είπαμε και προηγουμένως, πρόκειται για ένα open-world, action-adventure παιχνίδι, το οποίο έχει να κάνει κυρίως με το hacking. Ο ανοιχτός κόσμος του San Francisco είναι γεμάτος δραστηριότητες, ενώ η ιστορία του παιχνιδιού εξελίσσεται κάπως πιο light, σε αντίθεση με το generic revenge complex που έπασχε το prequel. Κάθε collectible θέλει διαφορετικό τρόπο για να το αποκτήσετε, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των side quests έχουν μια ιστορία από πίσω τους. Αυτά θα τα δούμε αναλυτικότερα στη συνέχεια. Να σημειωθεί όμως, πως με το online κομμάτι να βρίσκεται εκτός, το review καλύπτει μόνο το single player για την ώρα.

Με το hacking να κυριαρχεί σε αυτό το παιχνίδι, μπορείτε να κάνετε διάφορα πράγματα, όπως να ελέγξετε κάμερες και να απενεργοποιήσετε συστήματα ασφαλείας. Σίγουρα κανείς δεν είναι ασφαλής από εσάς και όσο προχωράει το παιχνίδι, θα δείτε ότι έχετε όλο και περισσότερες δυνατότητες, ώστε να φτάσετε στο στόχο σας. Στην ουσία, αφού πρόκειται για έναν κόσμο όπου όλα ελέγχονται, τότε για έναν hacker αυτό αποτελεί έναν παράδεισο. Κινητά τηλέφωνα, αυτοκίνητα και φανάρια, είναι μερικά από αυτά που μπορείτε να εισχωρήσετε και κάνετε διάφορες «αταξίες».

Βέβαια, εδώ είναι και ένα από τα πρώτα μεγάλα προβλήματα του παιχνιδιού. Χωρίς να είναι κάτι κακό, διαθέτει πάρα πολλά hacks, τα οποία για να γίνουν χρειάζονται πολλές φορές συνδυασμούς κουμπιών. Αυτό είναι κάτι αρκετά πολύπλοκο και στην πορεία γίνεται ακόμα χειρότερο, αφού όλο και περισσότερες λειτουργίες γίνονται διαθέσιμες. Μάλιστα, με την έλλειψη κάποιου εύκολου pause πέρα από το άνοιγμα του χάρτη, αυτό γίνεται ακόμα πιο δύσχρηστο.

Η οδήγηση είναι κάτι που άρεσε γενικά από το πρώτο παιχνίδι. Έτσι και εδώ δεν αποτελεί τίποτα κοντά σε simulator, αλλά μια πολύ ευχάριστη και εύκολη λειτουργία. Θα προσέξετε πως η κάμερα λειτουργεί κάπως ανορθόδοξα, αλλά αυτό συμβάλει στην πιο εύκολη χρήση των hacks. Χάρη σε αυτήν μπορείτε να βλέπετε εύκολα αυτούς που σας κυνηγάνε και να δράσετε ανάλογα, δημιουργώντας παγίδες και στέλνοντας άλλα αυτοκίνητα πάνω τους. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε όπλα μέσα από το όχημα, κάτι που είναι αρκετά δύσχρηστο και ταυτόχρονα άχρηστο. Από τη στιγμή που έχετε τόσα κόλπα στη διάθεσή σας, τα όπλα στο αυτοκίνητο είναι απλά περιττά.