Γιατί οι Έλληνες παίκτες του League of Legends είναι αφελείς

Τα αίτια της συμφοράς μας…

Πρωτού εμβαθύνουμε στο ζητούμενο, σοφό είναι να ξεκαθαρίσουμε ότι πάντα υπάρχουν αυτά τα μικρά ποσοστά καλών Ελλήνων παικτών, που σίγουρα έχουν προοπτικές επάνω στο παιχνίδι. Παρ’ όλα αυτά, ο μέγιστος αριθμός των Ελλήνων παικτών είναι αρκετά άπειρος, ενώ ακόμη περισσότερο αφελής -εφόσον θεωρεί τον εαυτό του επαγγελματία.

Ένα τέτοιο άρθρο σίγουρα σηκώνει θύελλα αντιδράσεων, καθώς η άρνηση και το hate αχνοφαίνονται από χιλιόμετρα. Παρ’ όλα αυτά, κάποιος πρέπει «να βγάλει το φίδι από την τρύπα» επιτέλους… Με λίγα λόγια, κάποιος πρέπει να δώσει στο ελληνικό community να καταλάβει ότι δεν είμαστε στο επιθυμητό επίπεδο για να αποκαλούμαστε «σωστοί παίκτες». Προσοχή! Δεν αμφισβητώ ότι ο Έλληνας δεν είναι gamer, απλά ότι δεν είναι «η επιτυχία» του League of Legends. Αυτό, λοιπόν, δεν παύει να τον κάνει gamer.

Σε αυτό το σημείο πολλοί μπορείτε να εναντιωθείτε απέναντί μου -αν και πολλοί εναντιώθηκαν από τον τίτλο κιόλας- θεωρώντας ότι λέω κάτι το λανθασμένο. Προσπερνώ όμως αυτό το σημείο, προς το παρόν, και θα επανέλθω στη συνέχεια.

Ξεκινώντας, λοιπόν, πιστεύω ότι οι Έλληνες παίκτες είναι αφελείς, λόγω του εγωκεντρισμού τους. Από την πρώτη κιόλας season, οι Έλληνες είχαν την τάση να θεωρούν επαγγελματίες τους εαυτούς τους, χωρίς να δέχονται τα λάθη τους, τονίζοντας αντιθέτως τα λάθη των άλλων. Φτάνοντας, λοιπόν, στην τωρινή season παρατηρούμε ένα ελληνικό community, στο οποίο τα μέλη υποτιμούν ο ένας τον άλλον ως gamer -και ως άνθρωπο. Πλέον, όταν 2-3 Έλληνες βρίσκονται στην ίδια ομάδα, οι πιθανότητες να τσακωθούνε είναι περισσότερες από αυτές της συνεργασίας. Κι αυτό διότι μπερδεύουμε τη «συμβουλή», από τη «διαταγή». Κάποτε στο τέλος του παιχνιδιού υπήρχε μόνο το «gg» και όχι το «report my team». Πόσο μάλλον κάποτε υπήρχε η θέληση για ομαδικότητα και για αλληλοβοήθεια. Πλέον, ακόμη και ο Jungler της ομάδας μπορεί να μην βοηθήσει, ασχέτως το ρόλο του.

Παρ’ όλο που τα παρατηρούμε όλα αυτά, επιλέγουμε να αφήσουμε την κατάσταση όπως έχει. Επιλέγουμε να δώσουμε «καρκίνους», αντί να δώσουμε συμβουλές. Επιλέγουμε να βοηθήσουμε την αντίπαλη ομάδα, αντί τη δική μας στη νίκη. Και εδώ θέλω να ρωτήσω… Τι όφελος έχουμε; Μήπως με αυτόν τον τρόπο βγάζουμε το άχτι μας; Μήπως νιώθουμε καλύτερα να αλληλοβριζόμαστε από το να αλληλοβοηθάμε όπως μπορούμε; Το μόνο όφελος που βλέπω στον ορίζοντα είναι αυτό της πτώσης του division σου, αλλά και του ήθους σου.

Το κορυφαίο όμως είναι ότι όσο περισσότερο αφελής είναι κάποιος ως άνθρωπος, τόσο χειρότερος παίκτης γίνεται. Κι αυτό γιατί ο αφελής πάντα θα έχει απόψεις για όλα και θα θεωρεί τον τρόπο του ως τον ιδανικό.

Επίσης, τραγελαφικό της υπόθεσης είναι και η υποτίμηση των Πολωνών. Σα να λέει ο γάιδαρος τον πετινό κεφάλα! Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός οτι υποτιμάμε τους Πολωνούς είναι πλέον στη μόδα. Απλά να υπενθυμίσω ότι η μόδα είναι ρόδα… και η ρόδα γυρίζει. Επομένως, πολλές είναι οι πιθανότητες να βρεθούμε στο επίκεντρο.

Φτάνοντας στο τέλος, επανέρχομαι στο γεγονός ότι πολλοί θα εναντιωθείτε απέναντί μου, έχοντας διαβάσει το άρθρο. Έχετε ελεύθερα το δικαίωμα να το κάνετε! Η διαφορά βρίσκεται στο ότι μπορώ να δεχτώ τις διαφορετικές απόψεις -σε σχέση με άλλους-, αλλά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα συμφωνήσω κιόλας. Επομένως όλα είναι δεκτά. Αν και είμαι σίγουρος ότι τα περισσότερα σχόλια θα είναι του τύπου «είσαι λάθος, επειδή είναι λάθος αυτό που λες», δηλαδή με άκυρες προκείμενες και μη ορθό συμπέρασμα.

Αν και ήμουν απότομος με τις απόψεις μου, θεωρώ ότι είναι η σκληρή πραγματικότητα…

Υ/Γ. Δεν λέω τον Έλληνα «κακό» στο LoL, αλλά αφελή! Παρ’ όλα αυτά, το μετέπειτα στάδιο οδηγεί σε αυτό…