Challenger Series αξίζει άραγε να δω;

Ένα top 3 λόγων για τους οποίους αξίζει κανείς να ασχοληθεί λίγο παραπάνω

Είναι αλήθεια πως το επίπεδο των Challenger Series πρωταθλημάτων έχει ανέβει αισθητά το τελευταίο χρονικό διάστημα. Το νέο σύστημα απαγόρευσης κατοχής θυγατρικής ομάδας στην «Β Εθνική», έκοψε αισθητά τα «φτερά» και τις δυνατότητες που διαφαίνονταν στον ορίζοντα, όχι όμως παντού.

Όμως «το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι». Και ποιο άλλο θα ήταν αυτό το … «παλικάρι», πέρα από τον Rick Fox. Ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας των δύο «δαχτυλιδιών» δεν φαίνεται να πτοείται και χρησιμοποιώντας την «σύγχυση» που υπάρχει στην Αμερική αναφορικά με τις θυγατρικές (δεν ισχύει ο ευρωπαϊκός κανόνας) έκανε 5 μεταγραφές αεροδρομίου και ετοιμάζεται να πουλήσει φανέλες σαν «τρελός».

1. Delta Fox

Η δεύτερη ομάδα του Rick Fox αποτελείται από 5 παλαίμαχους, με βαριά ονόματα στην streaming community. Dyrus, Voyboy, Shiphtur, Scarra και Imaqtpie απαρτίζουν αυτή την ομάδα «φωτιά», που όπως όλα δείχνουν φτιάχτηκε τελευταία στιγμή.

Προς το παρόν δεν διαφαίνεται ιδιαίτερη προοπτική στον ορίζοντα, με τους «γερόλυκους» να βρίσκονται στην τελευταία θέση με ρεκόρ 0-5.

Παρ’ όλα αυτά, τα ονόματα τους δεν παύουν να αποτελούν έμπνευση για πολλούς και φυσικά να συγκεντρώνουν αρκετό κοινό στις μεταδόσεις τους (όποτε αυτές πραγματοποιούνται). Σαφώς δεν θα έλειπαν και «τρολαρίσματα», όπως το ακραίο «σχηματίζω ένα όνομα με τα αρχικά από τα bans μου».

2. Ονόματα με αισθητή επαγγελματική εμπειρία

Είναι ευρέως διαδεδομένο, όπως και στην περίπτωση του ποδοσφαίρου για παράδειγμα, έτσι και στην περίπτωση της competitive σκηνής  του League of Legends, να υπάρχουν ορισμένοι παίκτες – «ασανσέρ». Εμφανίζονται την μία σεζόν στο LCS και την αμέσως επόμενοι, πηγαίνουν μία βόλτα – συνήθως σε άλλη ομάδα – στα challenger series.

Πολλοί θα τρέξουν να σχολιάσουν πως δεν είναι (ίσως) αρκετά καλοί για τα δεδομένα του LCS. Κάτι τέτοιο είναι αληθές και αναληθές ταυτόχρονα. Ναι, μπορεί να μην εμφανίζουν σταθερή απόδοση κατά τη διάρκεια της σεζόν, όπως οι Gilius, Memento, Santorin, fabbbyyy και άλλοι. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την εμπειρία τους και φυσικά την ικανότητα τους, παρά τα «σκαμπανεβάσματα» να παίζουν αρκετό σε υψηλό επίπεδο.

Ίσως όμως ο σημαντικότερος λόγος να είναι ο τελευταίος

3. Τα νέα ταλέντα και τα ανερχόμενα ονόματα

Γίνεται σαφές από την πρώτη στιγμή, πως δίπλα σε πεπειραμένα ονόματα, τους μεγάλους «αστέρες» που βρίσκονται στην ουσιαστική «Δύση» της επαγγελματικής καριέρας και ασχολούνται ταυτόχρονα με έτερες ασχολίες, εμφανίζονται νέα ταλέντα.

Ένα από τα πιο ουσιαστικά παραδείγματα, ανάμεσα σε δεκάδες τέτοια, είναι η περίπτωση του Broxah, βασικού jungler των Fnatic αυτή την περίοδο. Η απομάκρυνση του under-performing Amazing οδήγησε στην «άνοδο» από την β΄ομάδα του Δανού, ο οποίος ήρθε για να μείνει και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή.

Αυτός ο συνδυασμός νεανικού στοιχείου, φρέσκων ιδεών, αλλά και πείρας πάνω στο macro management  του παιχνιδιού, δημιουργεί προϋποθέσεις για «καλό» League of Legends και ταυτόχρονα μας δίνει την ευκαιρία να προσέξουμε καλύτερα την συνύπαρξη ονομάτων όπως ο Madlife με – θεωρητικά – «noobs» της competitive σκηνής.

Φυσικά δεν θα μπορούσαν να είναι μόνο αυτοί οι λόγοι. Για εμάς ίσως αυτοί να είναι οι σημαντικότεροι εξ’ αυτών. Feel free to comment και τους δικούς σας λόγους που θα βλέπατε/βλέπετε ή «ούτε καν» τα challenger series.