Το gameplay του Wildlands προσπαθεί να συνδυάσει πολλά πράγματα μαζί, όπως εξερεύνηση, stealth και tactical shooting. Ο πραγματικά αχανής κόσμος του φαίνεται να έχει θετικά αποτελέσματα σε κάποια από αυτά τα στοιχεία, ενώ σε άλλα συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο. Γενικά, ο συνδυασμός αυτού του είδους shooting με το open-world, φαίνεται να ζορίζεται λίγο στην υλοποίηση και αυτό το βλέπετε στην πράξη, όταν φτάνετε σε μια μάχη και πρέπει να δράσετε ανάλογα.
Καταρχάς το open world σημαίνει ότι πρέπει να πάτε μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο και να μην μιμηθείτε καταστάσεις Carmagedon ,σε ένα παιχνίδι που κύριο συστατικό του υποτίθεται ότι είναι το stealth. Η σωστή συνταγή για το ξεκίνημα μιας μάχης είναι να προσεγγίσετε σιωπηλά την εχθρική περιοχή και να μαρκάρετε τους εχθρούς. Το drone για αυτή τη δουλειά έχει γίνει σήμα κατατεθέν και είναι ο μόνος τρόπος για να δείτε τι συμβαίνει μακριά σας, πέρα από τα κιάλια. Η συνέχεια όμως, παρότι το λογικό είναι να συνεχίσετε με stealth, πολλές φορές μπορεί να διαφέρει από τις προσδοκίες.
Το όπλο με τον σιγαστήρα στο χέρι και μερικές προσεγμένες βολές, θα σας επιτρέψουν να καθαρίσετε μια περιοχή, σαν το φάντασμα που δεν πέρασε ποτέ από εκεί. Αυτό θα γίνει για αρκετές φορές και αν δεν παίζεται με φίλους σας ή δεν το απαιτούν οι αποστολές, σύντομα θα αλλάξει. Η κάλυψη του χάρτη είναι μια πολύ χρονοβόρα υπόθεση, που αργά η γρήγορα καταντάει αρκετά βαρετή. Εκεί είναι που έρχεται στο παιχνίδι η εντελώς διαφορετική προσέγγιση, δηλαδή το «Guns Blazing Mode», που παρότι αρκετά ανορθόδοξο, κάνει την κατάκτηση της Bolivia αρκετά πιο γρήγορη και λιγότερο βαρετή.
Η φάση με το direct approach έχει να κάνει περισσότερο με την κάλυψη από τα εχθρικά πυρά. Το αυτόματο cover system είναι αρκετά εξυπηρετικό, αλλά δεν είναι αρκετό για να αποτρέψει τους εχθρούς να εμφανιστούν από το πουθενά κοντά σας. Επίσης, τα melee kills έχουν ολόκληρο animation, οπότε δεν είναι και πολύ χρήσιμα σε μεγάλες αψιμαχίες. Το combat γενικά λειτουργεί ακριβώς όπως ένα third person shooter, με τη μόνη εξαίρεση να αποτελεί το scoping που γυρνάει το παιχνίδι σε first person. Ακόμα και με τα οχήματα δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα, μέχρι βέβαια να εμφανιστούν ελικόπτερα. Όσους γεμιστήρες και να αδειάσετε, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να μείνετε χωρίς σφαίρες και η μόνη λύση είναι μια καλά τοποθετημένη βολή με το grenade launcher.
Για να καλύψετε τις τεράστιες αποστάσεις της Bolivia, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε και εσείς διάφορα οχήματα. Το fast travel χρειάζεται το απαραίτητο abuse, αλλά πάντα θα πρέπει να κάνετε κι εσείς μια μικρή απόσταση. Το θέμα είναι ότι το AI δε θα μπει ποτέ στον κόπο να σας κάνει το σοφέρ, άρα την μεγαλύτερη ώρα του παιχνιδιού θα την φάτε στην οδήγηση. Αυτό βέβαια μέχρι να ξεκλειδώσετε το ελικόπτερο και να σας λυθούν κάπως τα χέρια. Ο χειρισμός τους στοχεύει περισσότερο στην ευκολία, παρά στο ρεαλισμό και αν ποτέ αναποδογυρίσετε κάτι, αυτό θα επανέλθει σαν να έχει δική του βούληση.
Οι κεντρικές αποστολές του παιχνιδιού, είναι οι μόνες που περιλαμβάνουν κομμάτι της ιστορίας. Αυτές επίσης έχουν και κάποια checkpoints, αν και πολλές φορές δεν είναι και τόσο καλά τοποθετημένα. Ειδικά σε αποστολές που χρειάζονται περισσότερη προσοχή και stealth, ένα mission failed είναι πάρα πολύ εκνευριστικό. Μένοντας λίγο στον εκνευρισμό, το καθάρισμα όλων αυτών των αποστολών για το ξεκλείδωμα του αληθινού ending παίρνει αρκετή ώρα από μόνο του, αλλά η κακή υλοποίηση κάποιων από αυτών, μπορεί να αποβεί μοιραία για ένα υγιές playthough.