Flapp-ocalypse: τι "παίζει" με το flappy birds;

Καίγονται ΌΛΟΙ. Γιατί; Τι είναι πια αυτό το flappy birds? Είναι η αποκάλυψη. Αυτό το άκρως μινιμαλιστικό παιχνίδι έχει κάψει μυαλά και μυαλά. Ο σκοπός, ένας: πατώντας την οθόνη σου ωθείς ένα πουλί (πονηρά μυαλά) στον αέρα προσπαθώντας να το περάσεις ανάμεσα από όσο περισσότερα ζευγάρια σωλήνες μπορείς. Ακούγεται τόσο απλό! Μα η φαινομενική απλότητα και ευκολία κρύβει πίσω της μια εξοργιστική εμπειρία. ΩΡΕΣ , έπαιξα ώρες για να φτάσω το σκορ μου στα 20. Και τι χειρότερο από ένα παιχνίδι που σου προκαλεί νευρικό κλονισμό; Ένα πολύ εθιστικό παιχνίδι που σου προκαλεί νευρικό κλονισμό. Μερικά λεπτά gameplay είναι ικανά να σε βγάλουν εκτός εαυτού. Όταν το παιχνίδι καταφέρει να σε νευριάσει αρκετά, που είναι θέμα χρόνου, δεν λογαριάζεις τίποτα, ούτε ποσά κάνει το κινητό, ούτε ποιανού δώρο είναι, τίποτα. Το πετάς στον πρώτο τοίχο που βλέπεις μπροστά σου, μπαίνεις σε λειτουργία supersaiyan και καταστρέφεις τον πλανήτη Γη. […]

Καίγονται ΌΛΟΙ. Γιατί; Τι είναι πια αυτό το flappy birds?

Flappy-Bird-Review

Είναι η αποκάλυψη. Αυτό το άκρως μινιμαλιστικό παιχνίδι έχει κάψει μυαλά και μυαλά. Ο σκοπός, ένας: πατώντας την οθόνη σου ωθείς ένα πουλί (πονηρά μυαλά) στον αέρα προσπαθώντας να το περάσεις ανάμεσα από όσο περισσότερα ζευγάρια σωλήνες μπορείς.

Ακούγεται τόσο απλό! Μα η φαινομενική απλότητα και ευκολία κρύβει πίσω της μια εξοργιστική εμπειρία. ΩΡΕΣ , έπαιξα ώρες για να φτάσω το σκορ μου στα 20. Και τι χειρότερο από ένα παιχνίδι που σου προκαλεί νευρικό κλονισμό; Ένα πολύ εθιστικό παιχνίδι που σου προκαλεί νευρικό κλονισμό.

Μερικά λεπτά gameplay είναι ικανά να σε βγάλουν εκτός εαυτού. Όταν το παιχνίδι καταφέρει να σε νευριάσει αρκετά, που είναι θέμα χρόνου, δεν λογαριάζεις τίποτα, ούτε ποσά κάνει το κινητό, ούτε ποιανού δώρο είναι, τίποτα. Το πετάς στον πρώτο τοίχο που βλέπεις μπροστά σου, μπαίνεις σε λειτουργία supersaiyan και καταστρέφεις τον πλανήτη Γη. Και μην μου πει κανείς για υπερβολές. Όπως συνηθίζουν να λένε κάποια φιλαράκια μου: «Μετράει λόγκια σου, μη μετράει δόντια σου».

Γιατί όμως είναι τόσο εθιστικό; Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο δημοφιλές;

  • Απλός χειρισμός: το μόνο που κάνεις είναι να πατάς κάπου στην οθόνη σου.
  • Δύσκολος στόχος: η κίνηση του πουλιού είναι γρήγορη (άντε πάλι) και δύσκολη στον έλεγχο, ενώ η απόσταση ανάμεσα στους σωλήνες μοιάζει τόσο μικρός!
  • Γρήγορη επαναφορά: με το που χάνεις με ένα κλικ αρχίζεις από την αρχή, χωρίς να περιμένεις τίποτα.
  • Εκμετάλλευση της ανθρώπινης νοοτροπίας: στο μενού έχεις άμεση πρόσβαση στα scores των φίλων σου, κάτι που τσιγκλάει το ένστικτο του ανταγωνισμού σου. Περιττό να πω γιατί είναι σημαντικό κάτι τέτοιο. Και δεύτερον, είναι ο χρόνος και η εύκολη πρόσβαση στο παιχνίδι, καθιστώντας τον παίχτη αδύνατων να σταματήσει, αφού καταλύει την  δημιουργία δικαιολογίες τύπου «άλλη μια γύρα» ή «μόλις περάσω τα 20 το κλείνω»

Αν ο συνδυασμός αυτός έγινε τυχαία ή σκόπιμα δεν μπορώ να το πω. Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι πως ο δημιουργός βρήκε την  τελεία ισορροπία ανάμεσα στην υπερβολική δυσκολία και στον εθισμό, και έκανε πολύ καλή ψυχανάλυση της μάζας στην οποία απευθύνεται το παιχνίδι.

Για όσους το άρχισαν, τα λέμε στα κέντρα αποτοξίνωσης και ψυχικής αποκατάστασης, για όσους δεν έχουν αρχίσει, αν έχετε ακριβό κινητό, μην αρχίσετε, παίξτε την «μαϊμού» που υπάρχει στο facebook και λέγεται flappy flight (καλύτερα γραφικά, καλύτεροι ήχοι, ελάχιστα πιο δύσκολο).